Villa Sestier

Het Château Sestier, dat in juni 2012 op de lijst van aanvullende monumenten werd geplaatst, is een opmerkelijk Art Nouveau-gebouw dat bijzonder zeldzaam is in de regio. Het verrast degenen die het voor het eerst zien.

Hier volgt een beschrijving van het huis en zijn geschiedenis zoals verteld door de huidige eigenaars, de heer en mevrouw Blachier. Zeer hoog, gebouwd op vier niveaus, staat het ver af van het beeld van een Provençaals huis. Mensen vragen me soms "Uit welke tijd stamt dit huis? Bezoekers zijn soms verbaasd dat het daar is gebouwd, ver van een groot stedelijk centrum, terwijl zijn tegenhangers eerder te vinden zijn in de buitenwijken van Nancy, in de regio Parijs of in badplaatsen. Montélimar heeft ongetwijfeld enkele Art Nouveau-gebouwen, net als Romans sur Isère. Maar dit waren steden en de Art Nouveau-beweging was voornamelijk stedelijk. In Sauzet bevinden we ons in een dorp dat in 1905 voornamelijk landelijk moet zijn geweest. Dit punt verdient dus een verklaring. Aan het einde van de 19e eeuw stond er op de plek van de villa een klein landhuis in eclectische stijl, waarvan we alleen een foto en een spoor op de plattegronden van het park hebben. Dit huis was aan het einde van de 18e eeuw gekocht door Honoré Sestier, notaris in Montélimar. Het had ongetwijfeld een aantal aanpassingen ondergaan in de 19e eeuw en was wat bekend stond als een "folie", een zomerverblijf voor recepties en plattelandsfeesten. Aan het begin van de 20e eeuw besloot de achterkleinzoon van Honoré Sestier, die dezelfde voornaam had als zijn overgrootvader, het landgoed te verfraaien, eerst door de tuinen te vergroten en opnieuw in te richten om er een park van 7 hectare van te maken, dat hij toevertrouwde aan Gabriel Luizet, de beroemde landschapsarchitect.
Hij slaagde erin een park aan te leggen dat uit drie zeer verschillende stukken grond leek te bestaan: een moerasgebied aan de voet van de heuvel Sauzet, een uitgestrekt stuk mergel iets naar het oosten en tot slot een driehoekig gebied tegenover het vorige maar aan de andere kant van een landweggetje.Het was nodig om een valse kloof te creëren om toegang te krijgen tot dit deel van het park, en een grote kunstmatige vijver langs de kant van de rondweg om water op te vangen en het land te zuiveren, maar ook om de indruk van continuïteit te geven van het huis naar de uiteinden van het park. Luizet was erg trots op dit resultaat en beschouwde het park van Sauzet als zijn grootste prestatie... Natuurlijk is er na een eeuw niet veel meer van over: zonder voortdurend onderhoud zijn tuinen niet meer dan kortstondige wonderen.Maar waarschijnlijk was het om een landhuis te creëren dat bij de tuinen paste dat Honoré Sestier besloot om de huidige villa te laten herbouwen in het kielzog van het park, en hij wendde zich hiervoor tot Nicolas Vernon, een architect die net zo bekend was in de bouwwereld als Luizet in de tuinkunst. In overeenstemming met de voorschriften van de Art Nouveau was Vernon verantwoordelijk voor het toezicht op het hele gebouw, niet alleen op de ruwbouw, maar ook op de inrichting en het meubilair.Vernon ontwierp echter niet het meubilair van de Villa, zoals Horta, Guimard of Gaudi hadden gedaan.Het was zijn vriend Francisque Chaleyssin die de meubels en het decor voor het huis ontwierp, terwijl de schilders Ollier en Baudin de ontwerpen maakten voor de glas-in-loodramen, uitgevoerd door de meester-glas-in-loodkunstenaar Thomas de Valence "Ollier invit Thomas pinxit1905" is te lezen op de glas-in-loodramen boven de ingangsdeur. Dit is te zien aan de duidelijke asymmetrie van de daken, het belang van de glas-in-loodramen in de veranda, de verwijzing naar kunst uit het Verre Oosten in de nokkappen op het dak, die de rug van een draak moeten voorstellen, en het feit dat het enkele academische aspecten heeft behouden die verrassend zijn in dit type gebouw: de veranda met zijn Dorische zuilen en klassieke uiterlijk.Niet alleen lijkt de veranda iets terug te staan ten opzichte van de rest van het gebouw, maar ook zijn de gebeeldhouwde steen en kolommen in de veranda niet van dezelfde oorsprong als die in de rest van het gebouw.De gevels van de bijgebouwen - de stallen, wasruimtes en conciërgewoning - zijn meer getekend door de modernistische geest in hun geometrische nuances dan de Villa zelf. We zijn soms ook verrast door de kleine, barok ogende tuin links van het huis..... In feite bestaat deze kleine tuin, onlangs gereconstrueerd aan de hand van foto's uit de jaren 1930, al sinds 1905.Het staat op de plattegrond van 1905 als een "Franse tuin" en werd door Luizet tegelijkertijd aangelegd met de kleine "paddestoel" kiosk, die er duidelijker uitziet in 1900 en een zeker eclecticisme weerspiegelt, tenzij het een manifestatie is van de "terugkeer naar de orde" die de periode 1900-1910 kenmerkte. De "vegetale" Art Nouveau van Horta en Guimard werd opgevolgd door de geometrische stijl waarvan Otto Wagner in Duitsland en Mackintosh in Schotland de bekendste vertegenwoordigers waren, vergezeld van een zekere terugkeer naar antieke thema's...