Moulin à huile

In Piégros la Clastre is er één plek waar een eeuwenoude traditie nog wordt voortgezet: de oliemolen. Gedurende 15 dagen per jaar, in de winter, komt de oliemolen weer tot leven, altijd onder de oude maan.

In het verleden werd er olie geproduceerd van Allerheiligen tot mei... De molen produceerde zelfs meel voor 1914 en havermout in de jaren 1940.
Voor de oorlog werd de molen gevoed door water uit het kanaal dat van Saillans naar Aouste sur Sye liep en werd gebruikt voor irrigatie, kalkovens en spinnerijen (gebouwd onder Louis Philippe). In 1943 werd het kanaal stilgelegd en werd het schoepenrad vervangen door een benzinemotor en vervolgens door een elektrische.
De huidige installatie kan bogen op het gewicht van de jaren. De kalkstenen molensteen van Crussol is gepolijst door het vele gebruik.
Vroeger werden de noten met de hand geperst, met 5 of 6 mensen die duwden en met behulp van een lier, die nog steeds wordt gebruikt. Tegenwoordig brengen mensen hun walnoten naar de molen, die vaak onverkoopbaar zijn. In de molensteen "Moulandou" worden ze een paar minuten gemalen (de steen weegt 400 kg), tot er een vrij homogene pasta ontstaat. Dit wordt dan in de "poële" gegoten boven een houtvuur, waar het ongeveer twintig minuten bruin wordt. Dit vereist de ervaring en het oog van de meester, met het risico dat er een olie van mindere kwaliteit wordt geproduceerd. De geur van geroosterde gemalen walnoten vult de kamer. De 15 tot 18 kg walnoten die worden gebruikt voor "one pass" worden verzameld in twee "kratten" en in een van de twee persen gegoten waar ze in twee "pakketjes" in scourtins worden gewikkeld. Er wordt een zware plaat bovenop gelegd, het "schaap" (of de "ezel") wordt getrokken en de druk wordt toegepast (tot 20 ton). Heel snel vloeit de olie, helder en glad, in een karaf die wordt gebruikt om te meten. Een kilo pitten levert ongeveer een halve liter op, afhankelijk van de kwaliteit. Het afval, de oliekoek, kan worden gebruikt om de dieren te voeren.

En zo komt de oliemolen 15 dagen per jaar, in de winter, altijd onder de oude maan, zoals de traditie voorschrijft, weer tot leven. De ruimte wordt gevuld met het geluid van de molensteen en de brede riemen, heerlijke aroma's vullen de lucht, de vriendelijke sfeer is herboren en de gouden vloeistof vult de jerrycans.