Eglise Saint Pierre

Gelegen in de vlakte onder het op een heuvel gelegen dorp Chabrillan, op de gemeentelijke begraafplaats, is het een mooi voorbeeld van Romaanse architectuur. Het werd in 1862 op de lijst van historische monumenten geplaatst en heeft een mooie verzameling Romaanse kapitelen met allegorische onderwerpen.

De kerk Saint-Pierre de Chabrillan, gelegen op een plek die al sinds de oudheid werd bewoond, maakte deel uit van een priorij die behoorde tot de Drôme-abdij Saint-Thiers de Saoû.
De kerk wordt voor het eerst vermeld in 1275 en werd in twee fasen gebouwd: het koor (absiden en transept) dateert uit de 11e-12e eeuw, terwijl het schip dateert uit de tweede helft van de 12e eeuw. Het dwarsschip wordt overdekt door een koepel op een trompet en geëngageerde zuilen met rijk gebeeldhouwde kapitelen. Het decoratieve ensemble bevat thema's die geliefd zijn bij de preromaanse iconografie: friezen van kronkels, krullen, gebladerte, dieren en planten. De beelden in de apsis lijken archaïscher dan die in het dwarsschip, waar de kunstenaar uitblonk in de kunst van evenwicht en modellering.

De kapel leed onder de godsdienstoorlogen en in de jaren 1600 werd het gebouw ingrijpend gerestaureerd. Rond 1720 was er sprake van sloop, maar de inwoners van Chabrillan waren tegen en op 1 oktober 1747 verklaarden de consuls tijdens een beraadslaging: "de gemeenschap wil dat de kerk blijft".
Tijdens de Revolutie werd de kerk gevorderd en gebruikt als werkplaats om salpeter te verzamelen.
In 1862 werd ze als een van de eerste monumenten in de Drôme door Prosper Merimée geklasseerd als Historisch Monument. In de jaren daarna werd het volledig gerenoveerd. De klokkentoren werd herbouwd in de 19e eeuw.
Het onderging nog twee restauraties in 1983 en 1988.
De belangrijkste attractie van deze kerk is de prachtige gebeeldhouwde decoratie op de kapitelen van het schip, daterend uit het einde van de 11e eeuw.