L'église Saint Lambert

De huidige Romaanse kerk ligt in het hart van het versterkte dorp en is een voormalige castrale kapel die vanaf de 12e eeuw werd gediend door de benedictijner monniken van Saint-Marcel-lès-Sauzet.

Tussen de ruïnes staat deze kleine middeleeuwse kapel, gebouwd rond 1100. Het moet zijn gebouwd door de eerste plaatselijke heren, die geen kapel hadden om in te aanbidden en elke keer naar Saint Marcel moesten reizen om de mis te horen en het lichaam van Christus te ontvangen. De stijl van de kapel doet denken aan de benedictijner monniken, want lange tijd werd ze bediend door de monniken van Saint-Marcel-lès-Sauzet en was ze afhankelijk van hun priorij en de parochie. Ze werd ook gebruikt door alle inwoners van het dorp voor openbare erediensten en ontving stichtingen en schenkingen, waarvan de oudste dateert uit 1308. Als je goed kijkt, zie je dat alleen de klokkentoren niet origineel is, omdat de originele werd afgebrand en gesloopt tijdens de godsdienstoorlogen en er een nieuwe werd gebouwd. Deze dateert van rond 1630 en binnenin verbindt een grote boog met een traliewerk de twee gebouwen. Prachtige gebrandschilderde ramen van St Lambert (beschermheilige) en St Hubert, en een gerenoveerd schilderij van de Maagd van de 7 Smarten.
De kerkklokken zijn verschillende keren vervangen. Voordat de boetekapel werd gebouwd, was er maar één klok, die dateerde uit 1506. De grote klok werd in 1713 tijdens een doop gebroken en de kleine klok werd in 1807 en 1838 gedoopt.
De boetelingen
In 1670 smeekten enkele katholieke inwoners van Sauzet de bisschop van Valence om toestemming om een Broederschap van Penitenten van het Heilig Sacrament te stichten op een stuk land dat ze in 1671 hadden gekocht van mevrouw Catherine Malgras. Het dagboek van de boetelingen van Sauzet vermeldt dat deze broederschap van 1670 tot 1786 niet alleen over een kapel, een klokkentoren en een sacristie beschikte, maar ook over een veel belangrijkere inrichting voor de eredienst dan de parochiekerk en dat de kapelaan meestal werd gekozen uit de monniken van de Récollets de Montélimar. De boetelingen wilden nog steeds de diensten bijwonen en de kapel werd in verbinding gesteld met de kerk door de grote boog te openen, die voorzien was van een groot traliewerk zoals in kloosters. Het werd toegestaan om de broeders te begraven in een grafkelder die in de kapel werd gebouwd (1697).
Vanaf het eerste jaar van hun stichting leenden de Penitenten van Sauzet de parochie eerst hun baldakijn en daarna de gewaden en heilige vaten die de parochie steeds meer misten. De revolutionaire decreten die alle bezittingen van de geestelijken ter beschikking stelden van de natie, ontnamen de Penitenten het eigendomsrecht van de kapel, maar decreten uit het begin van de 17e eeuw herstelden het eigendomsrecht aan de Fabrique (een groep leken die het eigendom beheerde). De voormalige Penitenten, opnieuw opgericht als parochiebroederschap, behielden het gebruik van de kapel maar konden het niet bezitten. Zij waren de vrijwillige dienaren van de Fabrique voor de erediensten.