Piégros-la Clastre

Oorspronkelijk waren er 2 dorpen, "Piégros" en "La Clastre", die in het jaar VIII samengevoegd werden. Het dorp was getuige van talrijke conflicten en werd getroffen door de Bisschoppelijke Oorlog en de Godsdienstoorlogen, die het kasteel in puin legden.

Piégros is bekend sinds 1332 en werd achtereenvolgens "Podium Grossum", "Puy Grossum", "Puigros" en "Piégos" (wat op een voorgebergte betekent) genoemd. In het feodale tijdperk vormde de gemeenschap van Piégros twee heerlijkheden die in de 16e eeuw werden verenigd: Piégros en Saint Médard.
Het land van Piégros behoorde toe aan de graven van Valentinois, die het in 1358 schonken aan de familie Saint-Vallier uit Poitiers, die het in 1528 verkochten aan de familie Sauvan du Cheylard, die het in bezit had tot 1769, toen het overging naar de familie Clerc de la Devèze, de laatste heren.
Het land van Saint-Médard, met het kasteel Castrum Sancte Médars (1145), de feodale hoofdstad van het hele berggebied van Piégros-La Clastre, was oorspronkelijk eigendom van de familie Arnaud de Crest, die het in 1145 aan de bisschoppen van Die schonk.
De ene helft ging vervolgens over naar de graven van Valentinois, die het in 1734 overnamen van de familie Saint-Vallier uit Poitiers, die het bij de heerlijkheid Piégros voegde. De andere helft, in de 16e eeuw in handen van de Blayns, werd in 1575 verworven door de Tardivons. De Tardivons stonden het vervolgens af aan de Heren van Piégros.
Voor 1790 was Piégros een gemeente van het kanton Aouste, maar bij de reorganisatie van het jaar VIII werd het administratieve centrum verplaatst naar het dorp La Clastre en werd het de gemeente Piégros-La Clastre, kanton Crest-Sud.